Bogumiła Załęska urodziła się w Wielkopolsce. Z wykształcenia jest adwokatem. Pracuje jako nauczyciel akademicki.
Od młodości związana jest z Dolnym Śląskiem, szczególnie z Wrocławiem. Artystka od 2001 roku opublikowała niemal 400 tomików poezji, w tym: Życie to pociąg pospieszny (debiut), Inni ludzie, Słońce, Zamknięte drzwi, Miejsce na ziemi, Myśli jak latawce, Prosto z serca, Dialogi. Jest autorką kilkudziesięciu publikacji z zakresu prawa, a także zwartych opracowań dydaktycznych z gospodarki nieruchomościami.
Wiersze poetki cieszą się dużym uznaniem. Niosą wiele ciepła i radości: są dowcipne, wysublimowane, często ironiczne. Podmiot liryczny preferuje model życia według maksymy carpe diem w najlepszym tego zwrotu znaczeniu. Zachęca do wyrażania wprost swoich uczuć i odczuć. Wiersze artystki wyzwalają w odbiorcy wiele pozytywnej energii, otwierają na drugiego człowieka.
W utworach, szczególnie epigramatycznych, pojawia się wyrafinowana ironia. Dodaje ona wierszom głębi filozoficznej. Poetka osiąga walor ponadczasowości, nadając opisywanym zjawiskom czy stanom wymiar uniwersalny. Jej poezja na przykładzie wartości prymarnych uświadamia nam, jak możemy doświadczać bycia w różnych światach: po stronie dobra, ale niekiedy także jego zaprzeczenia.
Bardzo mocno akcentowane uczucia i o różnej gradacji, dają czytelnikowi czy słuchaczowi poczucie porządkowania jego świata, jego systemu wartości. Utwory są doskonałym studium wrażliwości na piękno. Skłaniają do refleksji.
Wiele utworów poetka dedykuje przyjaciołom i najbliższym. Artystka ceni sobie nade wszystko przyjaźń. Lektura wierszy Bogumiły Załęskiej daje możliwość przyjrzenia się w nich jak w zwierciadle, zarówno sobie jak i światu czy bliskim. Poetka nie kokietuje odbiorcy światem idealnym, pięknem wymyślonym, pretensjonalnymi postawami. Piękno wierszy zawiera się w harmonii między słowem a istotą rzeczy, między trafnością określeń a subtelną interpretacją zdarzeń.